5 باور اشتباه راجع به گیمیفیکیشن در ایران

هرچند ایده‌ی کلی گیمیفیکیشن بسیار قدیمی است اما این واژه‌، یک واژه جدید است که در سالیان اخیر به گوش عده زیادی از افراد رسیده است متاسفانه باور اشتباه راجع به گیمیفیکیشن در ایران زیاد وجود دارد که به آن می‌پردازیم.(اگر هنوز نمی دانید گیمیفیکیشن چیست کلیک کنید)

1-باوراشتباه راجع به گیمیفیکیشن : گیمیفیکیشن یعنی رقابت

اساس به وجود آمدن گیمیفیکیشن این است که بازی‌ها بسیار ترغیب‌کننده هستند همان‌طور که بارها گفته‌ام ما در ایران دچار فقر بازی هستیم و افراد نسبت به هم‌سن و سال‌های خارجی خود بازی های متنوع کمتری انجام داده‌اند بنابراین شاید باید به آن‌ها حق داد که این گونه فکر کنند که در تمامی بازی‌ها رقابت وجود دارد و بازی می‌بایست حتما برنده و بازنده داشته باشد. نتیجه‌ی این تفکر این است که همه با هم رقابت می‌کنند پس باید به برنده جایزه بدهیم(بج و پوینت)و بر اساس امتیاز(لیدربورد) برندگان را مشخص کنیم و..

برای همین هم هست که در 90 درصد جلساتی که قرار است راجع به پروژه گیمیفیکیشن صحبت کنیم افراد می‌گویند:”چیزی شبیه کوییز آف کینگز می‌خواهم که افراد با هم رقابت کنند”

باید گفت که ما دسته‌ی دیگری از بازی ها داریم مثل بازی “پندمیک” در این بازی ها بازی‌کنان با هم تشکیل یک گروه را می‌دهند و با خود بازی رقابت می‌کنند یعنی در انتها یا همه با هم می‌بریم و یا همه با هم می‌بازیم همان‌طور که حدس می‌زنید طراحی این بازی‌ها به مراتب سخت تر از بازی‌های برنده بازنده هست بنابر این این نوع بازی‌ها کمتر دیده می‌شوند اما بر اساس “تجربه‌ی شخصی کافه بازی داری” به شما می‌گویم که جذابیت آن‌ها بیشتر از بازی‌های برنده بازنده است!

2-باوراشتباه راجع به گیمیفیکیشن :گیمیفیکیشن یعنی یک ظاهر جادویی عجیب غریب

یک روز به همراه یکی از دوستانم که می‌خواست یک پروژه‌ی نرم افزاری انجام دهد به پیش کارفرما رفتیم وی  از ایده‌های میلیارد دلاری حود صحبت می‌کرد و می‌گفت : “آره من  صندوقچه‌های خفن کلش می‌خوام توی بازی بیارم با همون ظاهر و من گیمیفیکیشن می‌زنم و…” یکی از دیدهای جالبی که راجع به گیمیفیکیشن وجود دارد دقیقا همین است که خیلی‌ها فکر می‌کنند قیافه‌ی محصول ما باید مثل بازی شود تا بگوییم محصول ما گیمیفای شده است! نکته‌ی مهمی که باید بدانید این است که در نهایت طراحی بازی و طراحی گیمیفیکیشن مهم ترین کاری که ما می‌کنیم طراحی یک تجربه است چیزهایی مثل پوینت بج لیدبورد و… تنها کمک می‌کنند که این تجربه بهتر شود. پس اگر برای کاربرتان هیچ تجربه‌ی خاصی قرار نیست فراهم کنید اضافه کردن شکل های بازی‌گون تنها تجربه را برای کاربر سردرگم کننده‌تر می‌کند!

3-باوراشتباه راجع به گیمیفیکیشن :گیمیفیکیشن یعنی اضافه کردن پوینت ،بج و لیدبورد

راه هوشمندانه‌ی طراحی هرچیزی این است که شما در ابتدا این نکته را در نظر بگیرید که برای چه کسی طراحی می‌کنید. شاید پوینت،بج و لیدربورد(که من به آنها می گویم لپه!) برای شما مناسب باشد اما در اکثر طراحی ها این‌ها ساده‌ترین و پیش پا افتاده ترین مسائلی هستند که می‌توان از گیمیفیکیشن بهره برد.البته یک نکته‌ی غیر قابل انکار وجود دارد! با توجه به اینکه ما معمولا نمونه‌های گیمیفیکیشن کمی داریم، استفاده از این عناصر یک جهش کوچک در انگیجمنت کاربران ایجاد می‌کند و سپس روز از نو روزی از نو!

4-گیمیفیکیشن یعنی فقط اضافه کردن فیدبک

این باور بسیار اشتباه ریشه در این موضوع دارد که خیلی‌ها فکر می‌کردند که آن چیزی که واقعا بازی‌ها را جذاب می‌کند فیدبک‌های تصویری است خیلی‌ها به اشتباه فکر کردند که واقعا این فیدبک‌های تصویری است که باعث می‌شود بازیکنان به بازی کردن ادامه دهند اما این مکانیک‌ها در حقیقت قله کوه یخی است که کاربر می‌بیند اما در اعماق این کوه یخی داستان‌سرایی و محتوا و صد البته چویس است که یک بازی را جذاب می‌کند.

5-انگیزه‌های بیرونی باعث دوام انگیزه می‌شوند

این مورد یکی از مهم‌ترین اشتباهاتی است که خیلی‌ها دارند تقریبا گیمیفیکیشن در ایران به این قضیه عادت کرده که خیلی‌ها فکر می‌کنند که جوایز انگیزه افراد را حفظ می‌کند. خیلی‌های دیگر نیز فکر می کنند که ما تنها به انگیزه درونی نیاز داریم اما به نظر من ما ترکیبی از این دو مورد را نیاز داریم چیزی که در ایران به نظرم می‌رسد این است که شما باید با انگیزه بیرونی صرفا کاری کنید که کاربر وارد تجربه‌ی طراحی شده توسط شما شود سپس در بازی از انگیزه‌های درونی استفاده کنید. البته حالت بهینه برای من این است که برای وارد کردن افراد هم یک انگیزه درونی و هم یک انگیزه بیرونی به وی بدهید .